درد علی دو گونه است: یک درد، دردی است که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق
سرش احساس می کند، و درد دیگر دردی است که او را تنها در نیمه شبهای
خاموش به دل نخلستانهای اطراف مدینه کشانده...و به ناله در آورده است. ما
تنها بر دردی می گرییم که از شمشیر ابن ملجم در فرقش احساس می کند.
اما این درد علی(ع) نیست؛
دردی که چنان روح بزرگی را به ناله درآورده است،«تنهائی» است، که ما آن را نمیشناسیم!
باید این درد را بشناسیم نه آن درد را؛
که: علی درد شمشیر را احساس نمیکند
و ما
درد علی را احساس نمی کنیم.
مصلح زمانه ما٬ شیعه بودن را تنها در تجلیل٬ تعظیم٬ مدح٬ منقبت و لفاظی های
شاعرانه و توجیهات صوفیانه از علی نمی داند:
« تشیع علی را با تملق علی عوضی گرفته ایم!!
و این است که شب و روز٬ مدح و منقبت علی را می گوییم و علی به دادمان نمی رسد
چرا که عملا تشیع را طوری فهمیدیم که انگار علی به ما محتاج است.!!!!!!!»
شریعتی٬ زندگی علی را در سه دوره «عدالت مکتب وحدت» منعکس می داند.
بیست و سه سال با محمد در جهاد برای ساخت مکتب.
بیست و پنج سال خانه نشینی٬ سکوت و تحمل برای تنیدن تار و پود وحدت
و پنج سال رهبری جامعه برای عدالت.
و اصولا دلیل قربانی شدن علی و رانده شدن او از بازار سیاست را « مذهب علیه مذهب» می داند
مردم را به چیزی که ظاهرا منطقی است دعوت می کنند تا از آنچه حقیقتا معقول است
باز دارند و این همان اغفال یا استحمار است.
شریعتی٬ علی را انسانی تنها یافته. او حتی در میان حلقه بهترین و وفادارترین یاورانش نیز تنهاست
« درد انسان متعالی٬ تنهایی است.»
علی وقتی به پیروانش آگاهی و عظمت و عزت و آزادی میبخشد که پیروانش
بدانند او کیست!!!...؟
دکتر علی شریعتی برای نخستین بار٬ بحث تشیع علوی٬ تشیع صفوی را به میان می کشد
در تشیع علوی٬ پایه عترت است در تشیع صفوی٬ عترت وسیله است.
در تشیع صفوی٬ علی بزرگ است چون داماد پیامبر است
اما در تشیع علوی٬ علی بزرگ است چون خود را
ساخته و بزرگ شده نه به خاطر ژن و انتساب و وراثت.
در حالی که تشیع صفوی معتقد است که امام از حالت فیزیولوژی خاصی برخوردار بود و
اصولا از ماده ای ساخته شده بود که نمی توانست گناه کند.
دعا در تشیع علوی٬ تبلور عشق٬ آگاهی٬ فقر ( نیاز معنوی انسان به خدا )
و در تشیع صفوی٬ وسیله ای برای لش بودن و سلب مسوولیت و سرزندگی.
تشیع علوی٬ تشیع قرآن است و تشیع صفوی٬ تشیع مفاتیح الجنان و روضه.
علت اصلی عقیم ماندن ایمان ما به اسلام این است ک به این ها " عشق" داریم
ولی "شعور" نداریم ." محبت" هست ولی "معرفت"
نیست!!" ایمان" داریم اما" آگاهی" نداریم
بگذریم
.
.
.
علی مجهول مانند بتی است که همواره می پرستیش
بی آنکه میان ما و او هیچ ارتباطی وجود داشته باشد
هرچه خواهی گریه کن بر سر بزن
غش کن هو بکش و عشق و محبت بورز بی اندکی شناخت
علی را فرشته کن خدایش کن
نمی تواند ذره ای در زندگیت نقشی داشته باشد
فقط نشناسش که شناختنش مسئولیت آور است.
.
.
.
ناد علیا ً مظهر العجائب
ای آنکه علی علی کنی ، کیست علی ؟
آنکس که تو اش وصف کنی ، نیست علی
یکروز برو، بــِزی چنان که می زیست علی
آنوقت بیا به ما بگو کیست علی.
*** هــــا عَلِیٌ بـــــــَشَرٌ کَیفَ بَــشَر***
نظرات شما عزیزان:
majhool 
ساعت13:01---25 خرداد 1390
سلاااااااام شما هم کتاب بینظیر علی اثر استاد عزیزم استاد شریعتی را خوانده اید ؟ حالا جا دارد که شما را لینک نمایم در صورت تمایل مرا با نام وادی خاموشان لینک نمایید آدرس هم که دارید خیلی افتخار میدهید اگر عضو هم بشوید باتشکر.gif)
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: