گویند آدمی را آبی باید و نانی و آوازی...

پس من بی نیاز شده ام؛

چه شب ها که اشک ریختم به پای عشقی پاک؛گویا سر در آب فرو کرده بودم آندم که تازه روشنی روز چشمانم را نیش میزند ولی دیگر بدان خو گرفتم؛به تمامی شوری اشک و شوری دنیا خو گرفته ام.      اکنون بگمانم مزه و لذت دنیا به شوری آنست.آب مایه حیات است و جان مایه من اشک است و من با جانم صورتم را می شویم و چه حس بیان نشدنی است آن دم که اشک ها خنک شوند و بر چهره یخ بندند(پس من بی نیاز از آب شده ام)

از نان سیرترینم؛سیرم از حسرت،از عشق،از وفا،محبت،وجدان و هر آنچه آدمی را لازم است تا آدم خوانندنش و آن هنگام از آن دوری جویند چرا که میخوای با بشر زندگی کنی و بخوای آدم باشی و با بشر زندگی کنی دردی است مثه نیشکون کسی که ازش بیزاری؛سیرم از آنچه اخلاق خواندن و لازمه آمی دانستن؛دیگر آدمیت را به من نخورانید که مرا نیازی به نانی نیست و حسرت گذشته نانی است برای آینده من و ...

و در انتها آواز مرا باید؛زجه گریه های پنهانی من،صدای قلبی که بادش کردند و ترکید خوش است؛ خوش است برای آنان که دل شکستن آموخته اند؛شکسپیر خوب میگفت به فرزندانتان شیر سگ دهید تا در بزرگسالی وفا آموزند...   این آوازی که من دارم بهترین آوازست؛چون خوب میدانم آواز خود را تنها خودم فهمیدم اونم در بین اینهمه که انسان می خوانندشان؛آواز من تنها برای خخود من بود برای کسی که بهتر از همه میتوانم تحملش کنم برای همدردترین کس با من؛برای تنهایی هایی که ار آن من است.  گاهی آدم برای خود تنها می نویسد و گاهی تنها برای خود تنها می خواند و اینان زیباترین نوشته ها و آواها هستن که تا ابد جاوید خواهند ماند حتی اگر روزی همه روزگار دور زند و تو از یین به یانگ روی و یا از یانگ به یین و این چنین است در چرخش روزگار و یین و یانگ(تصویر .بلاگ) تنها اینان جاودانند

.....

آدمی را غیر از آب و نان و آوا چه باید؟ آنهم را چنگ خواهم آورد و باز میدانم آدمی را نه نیازی به اینان است و نه آنچه آدمی درک می کند و همیشه سرگردانیم؛مشیت ما رفتن است و به قول نیچه زندگی مثه دوچرخه سواری است که اگه لحظه ای از پای زدن غفلت کنی،آنزمان وامانده میشوی.

و مثه آقا حسین پناهی باید تنها رفت که رسالت در رفتن است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: